تو ای پری کجایی

شبي که آواز ني تو شنيدم
چو آهوي تشنه پي تو دويدم

دوان دوان تا لب چشمه رسيدم
نشانه اي از ني و نغمه نديدم

تو اي پري کجايي
که رخ نمي‌نمايي

از آن بهشت پنهان
دري نمي‌گشايي

******
من همه جا پي تو گشته‌ام
از مه و مه نشان گرفته‌ام

بوي تو را ز گل شنيده‌ام
دامن گل از آن گرفته ام

تو اي پري کجايي
که رخ نمي‌نمايي

از آن بهشت پنهان
دري نمي‌گشايي

******
دل من سرگشته‌ي تو
نفسم آغشته‌ي تو

به باغ روياها چو گلت بويم
در آب و آيينه چو مهت جويم

تو اي پري کجايي

در اين شب يلدا ز پيت پويم
به خواب و بيداري سخنت گويم

تو اي پري کجايي

******

مه و ستاره درد من مي‌دانند
که همچو من پي تو سرگردانند

شبي کنار چشمه پيدا شو
ميان اشک من چو گل وا شو

تو اي پري کجايي
که رخ نمي‌نمايي

از آن بهشت پنهان
دري نمي‌گشايي

شعر از هوشنگ ابتهاج (سایه) / آواز از حسین قوامی / آهنگ از همایون خرم