سخن در عشق

نخستين روز كاين چشم بلاكش ........... مرا از عشق او در جان زد آتش

دل از جان و جواني بر گرفتم ...................... اميد از زندگاني برگرفتم
چنان در عشق او ديوانه گشتم ................... كه در ديوانگي افسانه گشتم
خرد ميگفت كي مدهوش بيمار ................ غمش را در ميان جان نگه دار
اگر دل ميدهي باري بدو ده .................. به هر خواري كه آيد دل فرو ده
گهي چون شمع مي افروز از عشق ........ چو پروانه گهي ميسوز از عشق
مينديش ار جگر خوناب گيرد .................... كه چشم از آتش دل آب گيرد
خراب عشق شو كاباد گشتي ...................... غلام عشق شو كازاد گشتي
حديث عشق انجامي ندارد ......................... خرد جز عاشقي كامي ندارد
منوش از دهر جز پيمانه‌ي عشق .............. مياور ياد جز افسانه‌ي عشق
دلي كو با بتي عشقي نورزد ................. مخوانش دل كه او چيزي نيرزد
نداند هر كه او شوقي ندارد ..................... كه دل بي عاشقي كامي ندارد
چرا جز عشق چيزي پرورد دل ................. اگر سوزي نباشد بفسرد دل
مباد آن دل كه او سوزي ندارد ................... هواي مجلس افروزي ندارد
برو در عشقبازي سر برافراز ............. به كوي عشق نام و ننگ در باز
كزين بهتر خرد را پيشه اي نيست ...... وزين به در جهان انديشه اي نيست
شنيدم پند و دل در عشق بستم ............... چو مدهوشان ز جام عشق مستم
به دست عشق داد ملك جانرا ................... صلاي عشق در دادم جهان را
وگر در دام عشق انداختم دل ......................... شدم آماج محنت باختم دل
از اين پس كعبه‌ي من كوي او بس ........... مرا محراب جان ابروي او بس